غریب مدینه

آخر یه روز مهدی برات حرم می سازه
حرم برای تو شه کرم می سازه

آخر یه روز مهدی برات ضریح می سازه
مثل ضریح شش گوشه بهش می نازه

به کوری..... و دشمن حیدر
بقیع تو آباد میشه گل پیمبر

خدا کنه حاجت ما یه روز روا شه
بقیع خاکتم مثل کرب و بلا شه

آخر یه روز ضریحتو بغل میگیریم
حسن حسن میگیم پای ضریح می میریم

آخر برات یه گنبد طلا می سازیم
شبیه گنبد امام رضا می سازیم

پنجره فولاد می سازیم حاجت می گیریم
دخیل می بندیم که پای دخیل بمیریم

کریم تر از تو به خدا کسی ندیده
خدا تو رو برا خودش ناز آفریده

سقاخونه به پا کنیم با شور و احساس
سر قبر ام بنین مادر عباس 

سالار من رضا

یک  

یک سبد گل می‏دهم امشب به دستان شما

می‏سپارم دست‏هایم را به دامان شما

جاده‏ها ماندند در بهت غریب فاصله

چشم‏ها وامانده در اندوه ایوان شما

هشتمین پرواز، امشب اتفاقی رخ نداد

دل، پریشان شد، پریشان شد، پریشان شما

هشت سال و هشت ماه و هشت روز و ساعت است

هِی غزل می‏سازم از زیبای چشمان شما

هشت رود از آسمان چشم‏ها جاری شده

تا بپیوندد به اقیانوس احسان شما

هشت آهو می‏کشم امشب، و بیدارم هنوز

غربتِ آهو، کبوتر... باز... دامان شما

ین جنگ را با خون پیش می‌بریمم

این جنگ را با خون پیش می‌بریمم متنفر بودم و هستم از انسان‌های سازش کار و بی‌تفاوت و متاسفانه جوانانی که شناخت کافی از اسلام ندارند و نمی‌دانند برای چه زندگی می‌کنند و چه هدفی دارند و اصلا چه می‌گویند، بسیارند. ‌ای کاش به خود می‌آمدند. از طرف من به جوانان بگویید چشم شهیدان و تبلور خونشان به شما دوخته شده است دیشب، «موج» مرا گرفت. من بعد از جنگ شیمیایی شده ام. مقصر نیستم؛ ترکش‌ها با تاخیر آمدند.