مهدویت

کجا روم من از این در که خانه ام اینجاست
کبوتر تو ام و آشیانه ام اینجاست

اگر چه بال و پر من شکسته اما شکر
نشسته ام به سرایت که لانه ام اینجاست

دلم گرفته بهانه برای دیدن تو
نمی روم من از اینجا بهانه ام اینجاست

به هر کرانه که رفتم دلم نشد آرام
بیا بگو به دل من کرانه ام اینجاست

به هر نشان که به من گفته شد سفر کردم
که آخرین خبر و هم نشانه ام اینجاست

دلم به هر سفری رفته باز برگشته
کجا روم که دل جاودانه ام اینجاست

ترانه های دل من فقط تو را جوید
که صاحب نمک این ترانه ام اینجاست

اگر دلم به دل تو مقیم گردیده
زپیش دل نروم من که خانه ام اینجاست

جواد حیدری

مهدویت

از نو شکفت نرگس چشم انتظاری ام

گل کرد خار خار شب بی قراری ام

***

تا شد هزار پاره دل از یک نگاه تو

دیدم هزار چشم در آیینه کاری ام

 ***

گر من به شوق دیدنت از خویش می روم

از خویش می روم که تو با خود بیاری ام

***

بود و نبود من همه از دست رفته است

باری مگر تو دست بر آری به یاری ام

***

کاری به کار غیر ندارم که عاقبت

مرهم نهاد نام تو بر زخم کاری ام

***

تا ساحل نگاه تو چون موج بی قرار

با رود رو به سوی تو دارم که جاری ام

***

با ناخنم به سنگ نوشتم : بیا , بیا

زان پیشتر که پاک شود یادگاری ام

کرمخانه اصلاً بفرما ندارد

همیشه گدایی که آقا ندارد

سر سفره ی هیچ کس جا ندارد

بدون تعارف زدن سفره خوبست
کرمخانه اصلاً بفرما ندارد

تقلّا مکن تا مچم را بگیری!
گنه کار که بوق و کرنا ندارد

بیا پیش مردم مگو که چه کردم
این خجالت کشیدن که تماشا ندارد

تو ناراحتی که چرا پشت بکردم

بیا خود بزن ،این که دعوا ندارد !

همینجا بزن آخرت را رها کن

برای تو اینجا و آنجا ندارد

مکش بر رخ من، ببَر آتشت را،

برای کسی که علی را ندارد

سر سفره ی رحمت تو خدایا

کسی جا ندارد که زهرا ندارد

بگو روزیم کربلا نیست اینک

نیازی به امروز و فردا ندارد