یا مهدی

خسته ام از همگان ،باز به سویت ببرم                       نه شبی بلکه دمی ،بر سر کویت ببرم 

روی من خاک کف پای تو ای جان جهان            چشم بسته، دست و پا بسته مویت ببرم

در جهان هر که بود مست به بوی چمنی             من شدم مست تو ای گل که ببویت ببرم

شرم دارم ز تو و از همه اعمالم                              ترسم ار بیش بمانم، آبرویت ببرم

ای همه آبرویم در گرو جده توست                        ساغر من بشکن، مست سبویت ببرم

ای که بیمار کند زلف و دو چشم و رویت                من که بیمار تو ام، کشته رویت ببرم

وعده گاه من و تو خیمه سبزت باشد                        سالکم در ره تو ،عارف کویت ببرم 

                                                                                                         "عارف"