یابن الحسن

ترسم که بیایی ومن آن روز نباشم 

ای کاش که من خاک سر کوی تو باشم 

هر کس به کسی نازد وماهم به تو نازیم 

ای کاش که جان بر سر کوی تو ببازیم

میخانه دگر جای من بی سر وپا نیست 

روزیِِِِِ من خسته چرا کرببلا نیست

 

ای خسرو خوبان نظری سوی گدا کن 

رحمی به من سوخته ی بی سروپا کن

آخر سحری دامن لطف تو بگیرم

 یک بوسه زنم بر لبت آنگاه بمیرم